paarden

De paardenopstelling van vorige week was een bijzondere ervaring. Het meest verbazingwekkend was wel dat de paarden sommige deelnemers lieten buigen door hun met het hoofd naar beneden te duwen. Het verschil met een ‘Hellingeriaanse’ buiging leek wel dat de paardenbuiging meer ging over het buigen voor het universum, voor je lot. Net als in een gewone opstelling gaf de buiging opluchting en ging de liefde stromen.
Een ander vergelijkbaar aspect was het vinden van de juiste plaats. Deelnemers werden zachtjes door een paardenhoofd naar de juiste plek geduwd, of, als het arme mens het niet zo snel doorhad, door een stevig paardenachterwerk.
De rol van de paarden bleef niet beperkt tot het geven van aanwijzingen. Op een gegeven moment had ik (Ton) in mijn rol van grootvader een paard als vrouw……waar ik toch duidelijk gevoelens van liefde voor had. Een eigenaardige gewaarwording!
Al met al dus een ervaring die duidelijk maakte dat het familiesysteem in een opstelling door de paarden niet anders gevoeld wordt dan door de aanwezige mensen. Hoe dit kan vervult ons met verwondering.